အပိုင်း ၁၃၂
ဟုတ်သားပဲ ဧကရာဇ်က ဒီလိုလူမျိုးမှ မဟုတ်တာ။
သို့သော် နောက်ထပ်ထွက်လာသောစကားများက သူ့ကိုအံ့သြသွားစေပြန်သည်။
"ကျန်းရွှမ်းအာနဲ့ ပထမဆုံးအကြိမ်ဆုံခဲ့တုန်းက သူ့မှာ ငယ်နာမည်ရှိတယ်လို့ပြောခဲ့တယ်"
မော့ယွန်ကျန်းက ရုတ်တရက် လုဝူကျန်းကို ထည့်ပြောလိုက်သည်။
"ငယ်နာမည်ဟုတ်လား ဘာငယ်နာမည်လဲ ဧကရာဇ်က ဘာနာမည်ကိုပြောနေတာလဲ"
သူ့အနေနှင့် ယခင်ဝမ်ဖေးကလည်း ငယ်နာမည်အကြောင်းပြောခြင်းကို တစ်ခါမှ မကြားဖူးသေးချေ။
နေပါဦး သူ မသိတာ ရှိနေတာလား။
"ကျွန်တော်က ငယ်ငယ်တုန်းက မြို့တော်ရဲ့အဝေးမှာရှိနေခဲ့ပြီ ကျွန်တော့်ဖခင်သွားတဲ့နေရာနောက်ကို လျှောက်လိုက်နေခဲ့ရလို့ အဖွားက ဝမ်ဖေးကို ဘယ်လိုခေါ်မှန်း မသိခဲ့ပါဘူး"
မော့ယွန်ကျန်း၏နှုတ်ခမ်းများက ကော့တက်သွားသည်။ လုဝူရွှမ်းက သူမတွင် ငယ်နာမည်မရှိဟု ပြောသည်။ သို့သော် သူမတွင်သာ ရှိမည်ဆိုလျှင် ဝမ်းကွဲဖြစ်သူ ယောင်ယောင်ဆိုသည့်နာမည်နှင့် ကိုက်ညီနေရန် အကြောင်းမရှိချေ။
"မင်းတစ်ခါက ပြောတော့ ရွှမ်းအာက ငယ်ငယ်တုန်းက ဖျားခဲ့သေးတယ်ဆိုပဲ ဒါက ကိစ္စတွေအများစုကို မေ့သွားခဲ့တဲ့အကြောင်းပြချက်လား"
မော့ယွန်ကျန်းက ထိုသို့ တိုက်ရိုက်မေးလိုက်သည်။ လုလင်ကျစ်၏ နှလုံးခုန်နှုန်းက မြန်သွားသည်။ သူ၏စိတ်ထဲတွင် အချက်ပေးသံများကိုကြားလိုက်ရပြီဖြစ်သည်။
ဘာလို့ဧကရာဇ်က ရုတ်တရက်ကြီး လွန်ခဲ့တဲ့ ရက်တွေက ကိစ္စတွေကို လာပြောနေရတာလဲ။ သူ့ကို ကယ်ခဲ့တာက လုဝူရွှမ်း မဟုတ်ဘူးလို့ သံသယဝင်နေတာလား။
သူက လုဝူရွှမ်းအား ကျောက်စိမ်းပြားမအပ်ခင်ကဆိုလျှင် ဧကရာဇ်က အပြည့်အဝ မယုံကြည်ခဲ့သေးချေ။ သို့သော် အပ်ပြီးခဲ့ချိန်ကမူ ငယ်ရွယ်စဉ်က သူနှင့်တွေ့ဆုံခဲ့သော အသက်သခင်ကျေးဇူးရှင်က လုဝူရွှမ်းဖြစ်ကြောင်း အပြည့်အဝယုံကြည်သွားလေသည်။
