အပိုင်း ၁၅၆
ယဲ့ကျန်းက ရှေ့တိုးလာသောအခါ မယ်တော်ကြီးက လက်ဆန့်တန်းလိုက်လျက် သူမကို သတ္တိရှိလာစေသည်။ ထို့နောက် ထိုမိန်းကလေး၏ ရုပ်ရည်သွင်ပြင်က သူမ၏မျက်ဝန်းအတွင်း ကြည်လင်သည်ထက် ကြည်လင်လာချိန်တွင် အကွာအဝေးဟာလည်း ကျဉ်းမြောင်းလာတော့သည်။
ယဲ့ကျန်းဟာ သူမနှင့် နီးကပ်လွန်းသော နေရာသို့ ရောက်လာပြီးသောအခါ မယ်တော်ကြီးက အနားတွင်ရှိသော ဒေါ်လေးချန်းကို အံ့အားတကြီးက ကြည့်လိုက်မိတော့သည်။ ဒေါ်လေးချန်းဟာလည်း ယဲ့ကျန်း စစ်နင်နန်းဆောင်အတွင်းသို့ ဝင်လာချိန်ကတည်းက အံ့အားတကြီး ဖြစ်ခဲ့ပြီးသား ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သခင်မဖြစ်သူက ကြည့်လာချိန်တွင် ခေါင်းအသာညိတ်ပြလျက် ထိုအချိန်က ကောလာဟလများက မှန်ကန်ကြောင်း အတည်ပြုပေးလိုက်သည်။
လုမိသားစုမှ တတိယသခင်မလေးဟာ ယခင်ချင်ဝမ်ဖေးနှင့် တစ်ထပ်တည်း တူညီနေခဲ့သည်။
"ကလေး မင်းရဲ့နာမည်က ဘာလဲ"
မယ်တော်ကြီးသည် သူမ၏ ချွေးမဖြစ်သူအကြောင်း ပြန်တွေးမိပြီး ဝမ်းနည်းသွားစွာ ယဲ့ကျန်းကို နူးညံ့စွာ ပြောလိုက်သည်။ ယဲ့ကျန်းက မယ်တော်ကြီး၏အကြည့်ကို ခံစားမိရင်းမှ တစ်ဖက်လူဟာ အကြီးအကဲတစ်ယောက်လို သူမအား ဂရုစိုက်စွာ မေးမြန်းလာကြောင်း သတိထားလိုက်မိချိန်တွင် သူမ၏မျက်ဝန်းထဲတွင် လေးစားမှုနှင့် ကျေးဇူးတင်စိတ်က ပြည့်နှက်လာတော့သည်။
"မယ်တော်ကြီးကို ပြန်ဖြေပါတယ်။ ဒီသခင်မလေးရဲ့ နာမည်က လုယောင်ယောင်ပါ"
"လုယောင်ယောင်တဲ့လား"
မယ်တော်ကြီးက ဝမ်းနည်းဖျော့တော့သော အပြုံးဖြင့် ခေါင်းအသာညိတ်လိုက်သည်။ ထိုကလေးမလေးဟာ အခြားတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ သူမ၏စိတ်အတွင်းမှလူ မဟုတ်ချေ။
"နာမည်ကောင်းပဲ။ မင်းက နယ်မြို့မှာကြီးပြင်းလာခဲ့တာ မဟုတ်လား"
"ဟုတ်ပါတယ်။ မယ်တော်ကြီးက နယ်မြို့ကို ရောက်ဖူးလို့လား"
ယဲ့ကျန်းက မယ်တော်ကြီးက နန်းတော်ထဲတွင် တသီးတသန့် နေခြင်းကို နားမလည်ဟန်ဆောင်ကာ မေးလိုက်သည်။
