အပိုင်း ၁၄၀
ယဲ့ကျန်းက ပတ်ဝန်းကျင်ကို တစ်ချက်ကြည့်သည်။ ဟုန်လင်းမှလွဲပြီး သူမ မည်သူနှင့်မျှ မရင်းနှီးနေခဲ့ချေ။ သည်ဆိုင်တွင်ရှိနေသော ဆိုင်ရှင်ကိုပင် တစ်ကြိမ်သော်မျှ မြင်ဖူးခဲ့ခြင်း မရှိသေးချေ။
မရင်းနှီးသောပတ်ဝန်းကျင်က သူမအတွက် စိမ်းသက်နေသည်မှာ အံ့ဩစရာ မရှိချေ။ ယဲ့ကျန်းက ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်မှုကို ပြသခြင်းမရှိဘဲ ပြုံးရုံသာပြုံးလျက် ပြောလိုက်သည်။
"တိုင်းတစ်ပါးကဝင်လာတဲ့ ရေမွှေးအသစ်တွေ ရောက်နေတယ်လို့ တို့ကြားလို့ လာခဲ့တာပဲ၊ တို့ကို ပြပေးနိုင်မလား"
သဘောကျသွားဟန်ရသော ဟုန်လင်း၏မျက်ဝန်းများက ကော့တက်ကာ ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်ဟန်ဖြင့် ပြုံးပြသည်။
"မိန်းကလေးက အချိန်ကိုက်ရောက်လာတာပဲ၊ ကျွန်မတို့ရဲ့ဆိုင်ကို ထိပ်တန်းအဆင့် ရေမွှေးတွေ တင်ပို့လာတဲ့သင်္ဘောက သိပ်မကြာခင်ကမှ ဆိုက်ထားတာပါ၊ ဘာလို့ အပေါ်ထပ်ကို လိုက်ပြီး မရွေးကြည့်တာပါလဲ"
အစပိုင်းတွင် ယဲ့ကျန်းက သူမ ယခင်အစေခံဖြစ်သူ၏ အပြင်ပန်းတွင် အလွန်တည်ငြိမ်ပြီး ပြောင်မြောက်သည့် သရုပ်ဆောင်မှုကြောင့် အံ့ဩသွားခဲ့ရသေးသည်။ ဟုန်လင်းက သူမအတိုင်း လိုက်လျောညီထွေစွာ သရုပ်ဆောင်ပေးကြောင်း မြင်ရချိန်တွင် စိတ်ကျေနပ်သွားရသည်။
"ကောင်းပြီ၊ တို့အရင်ကြည့်တာ အကောင်းဆုံးပဲ"
ထို့နောက် ဟုန်လင်းက ဦးဆောင်ကာ အပေါ်ထပ်၏အခန်းထံသို့ ခေါ်သွားပေးသည်။ တံခါးက ပိတ်လိုက်သည်နှင့် သူမက အင်္ကျီထဲမှ ဓားမြှောင်ကိုထုတ်ကာ ယဲ့ကျန်းကို ချိန်ပြီးပြောသည်။
"နင်က ဘယ်သူလဲ၊ ဘာလို့ ငါတို့ရဲ့သခင်မလေးနဲ့အရမ်းတူနေတာလဲ၊ နောက်ပြီး ဘာလို့ သခင်မလေးရဲ့အကြောင်းတွေကို သိနေတာလဲ"
သူက အစေခံတစ်ယောက်မျှသာ ဖြစ်သော်လည်း ငယ်စဉ်ကတည်းက ယဲ့စံအိမ်တော်၏ လေ့ကျင့်ပေးခြင်းကို ခံခဲ့ရသူဖြစ်သည်။
ထိုအမျိုးသမီးက သူမ၏သခင်မလေးနှင့် တစ်ထပ်တည်းနီးပါး တူညီလွန်းနေသည့်အတွက် အံ့အားသင့်ခဲ့ရပြီးနောက်တွင် ယဲ့ဝမ်ဖေးကို မြင်ရသည်ဟု အထင်မှားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သို့သော် ထိုနေ့က အိမ်သို့ပြန်သွားပြီးနောက်မှသာလျှင် အရာအားလုံးကို ဂရုစိုက်တွေးတောကြည့်ပြီးနောက်ပိုင်းတွင် မဖြစ်နိုင်ကြောင်း သိလိုက်ရသည်။ သူမ၏မှတ်ဉာဏ်က လတ်ဆတ်နေသေးသည်။ အာဏာရှင်သဖွယ် ပြုမူခဲ့သည့် လုလင်ကျစ်က သခင်မဖြစ်သူကို မီးတောက်ထဲသို့ တွန်းထည့်ခြင်းကို သူမကိုယ်တိုင် မျက်လုံးဖြင့် မြင်ခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ ယဲ့ဝမ်ဖေးက မသေလျှင်ပင် အမာရွတ်များမရှိဘဲ အကောင်းအတိုင်း ရှိရန် မဖြစ်နိုင်ချေ။
