Unicode
အပိုင်း (၉၇) နန်းတော်သို့ပြန်ခြင်း ၂
နောက်တစ်ရက်တွင် ချန်းသဲ့တောင်စံအိမ်က အလွန်ရှုပ်ထွေးနေသည်။ အကြောင်းမူကား သည်နေ့တွင် ဧကရာဇ်က နန်းတော်သို့ပြန်မည်ဖြစ်သည်။
အနည်းဆုံးတော့ ယဲ့ကျန်းသည် သူနှင့်အချိန်တိုင်း ထပ်တွေ့မည်ကို စိုးရိမ်ရန် မလိုအပ်တော့ပေ။
သို့ရာတွင် နောက်နှစ်ရက်လုံးလုံး ဖေးရှီက လုလင်ကျစ်ကို ကျွင်းကျစ်ရေပူစမ်းသို့ ခေါ်လာသည့်အတွက် သူမ မပျော်ရွှင်ရပြန်ပေ။
“ယောင်ယောင် သမီးရဲ့ အကြီးဆုံးအစ်ကိုရဲ့ခြေထောက်က သေချာဂရုစိုက်ပေးဖို့ လိုအပ်နေတာ၊ သမီး အချိန်အားတာနဲ့ သူ့ကို ဂရုစိုက်ပေးလိုက်ပါ”
ဖေးရှီက ယဲ့ကျန်းကိုပြောသည်။
ယဲ့ကျန်းက လုလင်ကျစ်ကို ပေါ့ပါးစွာ ကြည့်ပြီးနောက် ပြော၏။
“အမေ ဆရာမရှန်းက သမီးကို အိမ်စာတွေ အများကြီး ပေးထားတာ”
သူမ အားလျှင်ပင် လုလင်ကျစ်၏ဒဏ်ရာကို ဂရုမစိုက်ချင်ပေ။
လုရှန်းကျစ်က အနားတွင်ရှိနေရာမှ ခပ်တိုးတိုး ပြောလာသည်။
“ယောင်ယောင် အစ်ကိုကြီးက မင်းရဲ့ဆေးကို အမေ့ကိုပြလိုက်တော့ အမေက လိုအပ်တဲ့ပါဝင်ပစ္စည်းတွေ အားလုံးကို ယူလာပေးတယ်၊ မင်းအနေနဲ့ အကြီးဆုံးအစ်ကိုအတွက် နောက်ထပ် ဆေးတစ်ပုလင်း ဖော်စပ်ပေးလိုက်ပါ၊ နောက်ဆုံးတစ်ကြိမ် မင်းရဲ့ကျန်တဲ့ဆေးကို အကြီးဆုံးအစ်ကိုကို ပေးလိုက်တော့ သူ့ရဲ့ဒဏ်ရာတွေက ပိုပြီးကောင်းလာတယ်”
ယဲ့ကျန်း လုရှန်းကျစ်ကို သေသည်အထိ ရိုက်နှက်ချင်သွား၏။ သူမ၏အဖိုးတန်ဆေးကိုပင် လုလင်ကျစ်ကို ပေးလိုက်သေးသည်။
ဖြုန်းတီးလိုက်တာ။
ဖေးရှီက ယဲ့ကျန်းကို စိတ်ရှုပ်ထွေးစွာ ကြည့်သည်။
“ယောင်ယောင် သမီးကို ဆေးဘယ်လိုဖော်ရမလဲဆိုတာကို အမေ မသင်ပေးမိထားပါဘူး၊ သမီး ဘယ်လိုများ တတ်သွားတာလဲ”
“အမေ အမေက သမီးကို စာအုပ်တွေအများကြီး ပေးထားတာလေ၊ အဲဒီစာအုပ်တွေက စိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းတယ်၊ ဒါကြောင့် သမီးအားတဲ့အချိန်မှာ ကိုယ်တိုင်ဆေးဖော်ကြည့်လိုက်တာပဲ”
ယဲ့ကျန်းက ပြုံးကာပြော၏။ သူမ နဂိုတွေးထားပြီးသား အကြောင်းပြချက်ကို ပြောလိုက်ခြင်းလည်း ဖြစ်သည်။
ဖေးရှီက ရယ်ပြီးစိတ်အေးသွားသည်။ ကြည့်ရသည်မှာ သူမ၏သည်သမီးက သည်နယ်ပယ်တွင် ကံကောင်းခြင်း ရရှိထားဟန်ရသည်။
“ကောင်းပြီ၊ ဒါဆိုရင် သမီးရဲ့အကြီးဆုံးအစ်ကိုကို ဘယ်လိုဂရုစိုက်ပေးရမလဲ ဆိုတာကို အမေက သင်ပေးမယ်”
“အမေ အကြီးဆုံးအစ်ကိုကို ဂရုစိုက်ပေးဖို့ အမေရှိတယ် မဟုတ်ဘူးလား”
“ပေါက်ကရတွေ ငါက မနက်ဖြန်ဆိုရင် မြို့တော်ကိုပြန်တော့မှာ မင်းရဲ့အကြီးဆုံးအစ်ကိုနားမှာ ငါ ဆက်နေနိုင်တော့မှာမဟုတ်ဘူး၊ အဲဒီလိုဆိုရင် ဘယ်သူက လုပ်ပေးတော့မှာလဲ”
ဖေးရှီက ယဲ့ကျန်းကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီးနောက် ပြောသည်။
“မပျင်းနဲ့”
ယဲ့ကျန်းက လုရှီမင်ကို ချိန်နေသော အစေခံတစ်ယောက် လုမိသားစုတွင် ရှိနေကြောင်း ပြန်တွေးမိသွား၏။ ထိုသို့ဆိုလျှင် ဖေးရှီအနေဖြင့် သည်နေရာတွင် သိပ်ကြာကြာနေသည်က မကောင်းပေ။ ပြန်သွားသည်က အကောင်းဆုံးဖြစ်၏။ သဘာဝကျကျပင် ဖေးရှီကလည်း သူမ၏လင်ယောက်ျားအား ထိုရွှယ်လျှိုက လိုက်စောင့်ကြည့်နေမည်ကို သဘောကျဟန်မရပေ။
“သမီး သိပါတယ်အမေရယ်၊ အမေ စိတ်အေးအေးထားပြီး ပြန်သွားလိုက်ပါ၊ အမေမရှိရင် အဖေ စိတ်အေးနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး”
ယဲ့ကျန်းက ချစ်စဖွယ်လေသံလေးဖြင့် ပြောသည်။
ဖေးရှီ၏မျက်နှာက နီရဲသွားပြီးနောက် သမီးဖြစ်သူကို ခက်ထန်သလို ကြည့်လိုက်၏။
ယဲ့ကျန်းက ရယ်ပြီး ထွက်ပြေးသွားသည်။
အလင်းရောင်နှင့်အတူ တံခါးမှ ပြေးဝင်လာသောပုံရိပ်လေးကို မြင်လိုက်ရချိန်တွင် လုလင်ကျစ် အံ့ဩသွားသည်။ သူ၏တတိယညီမ ထိုမျှတက်ကြွစွာ သူ့ထံလာကြောင်း ပထမဆုံးအကြိမ် မြင်ရခြင်း ဖြစ်၏။ ဘာကြောင့်ရယ်မသိ သူ ယဲ့ကျန်းအား တွေးမိသွားသည်။
ယဲ့ကျန်းကလည်း ထိုအချိန်က သူ၏တတိယညီမကဲ့သို့ တက်ကြွခဲ့ဖူး၏။ ယဲ့ကျန်းကသာ အမြဲတစေ ထိုသို့ပျော်နေရမည်ဆိုလျှင် မည်သို့ဖြစ်လာနိုင်ကြောင်း သူ မတွေးနိုင်တော့ပေ …။
“အခုအရွယ်အထိ မင်းရဲ့တတိယညီမက ဒီအတိုင်း ကလေးဆန်နေတုန်းပဲ၊ မင်းအနေနဲ့ အနာဂတ်မှာ အများကြီး ဝန်ပိတော့မှာပဲ”
ဖေးရှီက ပြုံးပြီး နောက်မှလိုက်လာသည်။
လုလင်ကျစ်ကို တောင်းပန်သလိုကြည့်လာ၏။
သို့ရာတွင် ထိုလူက အသံတိုးတိုးဖြင့် ပြန်ပြောသည်။
“ကျွန်တော့်ရဲ့တတိယညီမက ဒီလောက်ချစ်ဖို့ကောင်းပြီး တက်ကြွနေတာ ဘယ်လိုများ သူမကို သဘောမကျဘဲနေရမှာလဲ”
ဖေးရှီက ပြုံးပြီးပြောသည်။
“မင်း မသိလို့၊ ဒီကလေးမက ငယ်ငယ်ကတည်းက အရမ်းဆိုးတာ၊ သူမ တစ်ခုခုမှားတာနဲ့ ငါ အမြဲတမ်း အပြစ်ပေးရတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အဲဒီနောက် ငါ့အပေါ်ချွဲပြီး စိတ်ပျော်သွားအောင် လုပ်တော့တာပဲ”
လုလင်ကျစ်က ရယ်သည်။ ယောင်ယောင်၏ ထိုသို့ကလေးဆန်နေပုံကို ပြန်တွေးမိပြီး သဘောတကျ ဖြစ်သွား၏။
ယဲ့ကျန်းကမူ လုလင်ကျစ်သည် ကျွင်းကျစ်တွင် နေသည့်အတွက် သဘောမကျ ဖြစ်နေသည်။ သူမ အိမ်အတွင်း တစ်နေ့လုံးနီးပါး လက်ရေး လေ့ကျင့်နေလိုက်၏။
ဆရာမရှန်းက သူမက စာမေးပွဲအတွက် စိတ်ပူနေသည်ဟုထင်သွားပြီး သူမကို အပြင်သို့ပင် ခေါ်ထုတ်ကာ စိတ်အပန်းဖြေခိုင်းသေးသည်။
“အားစိုက်ထုတ်တာကောင်းတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အမြဲတမ်းမစိုးရိမ်နေသင့်ဘူး”
သူမကိုပင် သတိပေးသေးသည်။
“ဆရာမ ရေပူစမ်းမှာ ခဏလောက်သွားစိမ်ရအောင်၊ ဆေးစာအုပ်ထဲမှာ ပြောထားတဲ့အတိုင်းဆိုရင် ရေပူစမ်းအတွင်း တစ်ကြိမ်ရေစိမ်တာက ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာရော စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာအရပါ တိုးတက်လာစေတယ်တဲ့၊ အသားအရေလည်း ပိုကောင်းလာစေတယ်”
ယဲ့ကျန်းက လွတ်လပ်သောအပြုံးဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
မော့ရုန်ကျန်းနှင့် ထပ်တွေ့မည်ကို စိုးရိမ်ရန် မလိုအပ်တော့ချေ။
ဆရာမရှန်းက တစ်ခဏခန့် တွေးတောပြီးနောက် သဘောတူဟန် ခေါင်းညိတ်လိုက်၏။
လုယောင်ယောင်နှင့် နေ့ရက်များစွာ အချိန်ဖြုန်းပြီးနောက် သူမသည်လည်း သည်သခင်မလေးကို သဘောကျလာသည်။
ဘယ်သူကများ ယောင်ယောင့်လို ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ကောင်မလေးတွေကို သဘောမကျလို့လဲ။
နှမြောစရာကောင်းတာက သူမရဲ့မျိုးရိုးနာမည်က လုဖြစ်နေတာပဲ။
...
