အခန်း ၁၇၄ အန္တရာယ်များသော တည်ရှိမှု (၁)
ထွက်သွားရမည့်အစား လုဝူရွှမ်းက နေရာတွင်သာ မြဲမြံစွာရပ်လျှက် မော့ရုန်ကျန်းကို အလွန်ခံစားနေရသော အမူအရာမျိုးဖြင့်ကြည့်သည်။ သူမ၏ တွန့်ဆုတ်မှုက မော့ရုန်ကျန်းကို သူမအား မော့ကြည့်လာမိစေသည်။
"ဝမ်ဖေး ကိစ္စများ ရှိသေးလို့လား"
"အရှင်မင်းကြီးက ဒီဝမ်ဖေးကို ဒေါသထွက်နေသေးတာပါလား"
လုဝူရွှမ်းက သူ၏အနားသို့ လျှောက်လာသည်။ သူမက ဒီအတိုင်း ထွက်မသွားနိုင်ချေ။ သူကသူမအား အေးစက်စွာ ဆက်ဆံနေခြင်းကိုလည်း လက်သင့်မခံနိုင်တော့ချေ။
လုဝူရွှမ်းဟာ နယ်စပ်တွင် နေခဲ့ရချိန်ကတည်းက သူမ၏ တစ်မိသားစုလုံးက ကုန်သည်များအဆင့်တွင် ရှိနေခဲ့ချိန်က ဧကရာဇ်က အနက်ရောင်သံချပ်ကာဝတ်လျှက် မြင်းစီးကာ ဖြတ်သန်းသွားခြင်းကို မြင်ခဲ့ရသည်။ သူ၏သဘာဝအလျောက် ဖြစ်ပေါ်နေသော လွှမ်းမိုးနိုင်စွမ်းပြင်းထန်သည့် အရှိန်အဝါ၊ နက်ရှိုင်းစူးရှသော မျက်ဝန်းများဟာ သူမကို ပြင်းထန်စွာ ဆွဲဆောင်သွားခဲ့သည်။ သူမသည်လည်း သတိလက်လွတ် ကျရှုံးသွားခဲ့၏။ သို့သော် သူမ၏အစ်ကိုကြီးဟာ ထိုအချိန်ကသူ၏ လက်ထောက်ဖြစ်ခဲ့သည့်တိုင်အောင် သူမအပေါ် ထူးထူးခြားခြား ကောင်းမွန်စွာ ဆက်ဆံခဲ့ခြင်းမျိုး မရှိခဲ့ပေ။ သူမအားလည်း အသိအမှတ် မပြုခဲ့ချေ။
နောက်ပိုင်းတွင် လုလင်ကျစ်ထံမှတဆင့် ယဲ့ကျန်းဟာ ကလေးဘဝက သူ့အားကယ်ခဲ့ဖူးကြောင်း သိခဲ့ရသည်။ ထိုအကြောင်းကို ဧကရာဇ်က မသိသေးချေ။ ထိုအတွက်ကြောင့် ဒါကအခွင့်အရေးဟု သတ်မှတ်လိုက်ပြီး သူမက သူ့အားကယ်ခဲ့သူအဖြစ် ပြောခဲ့သည်။
မော့ရုန်ကျန်းက ချက်ချင်းယုံသည်။ သူမကိုလည်း အသိအမှတ် စပြုလာ၏။ သူမတစ်ကြိမ်သော်မျှ မမြင်ဖူးသော ကြင်နာခြင်းမျိုးဖြင့်ပင် ကြည့်လာတော့သည်။ သူမက ထိုသို့အထူးတလည် ခံစားရခြင်းကို စွဲလမ်းမိသွားပြီး သူမ၏အစ်ကိုကြီးကို မေးကာ ယဲ့ကျန်းက ဧကရာဇ်ကို ကယ်ခဲ့သည့် အသေးစိတ် အချက်အလက်များ အားလုံးကို မေးမြန်းခဲ့သည်။
