Unicode
အပိုင်း (၁၁၈)
လက်ထပ်တာက ငါ့အတွက်မဟုတ်ဘူး (၁)
သူမ၏မိသားစုမှ သခင်မလေးနှင့် တစ်ထေရာတည်းတူသော ထိုအမျိုးသမီးကို ဟုန်လျန်က စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။
သေချာပေါက် ဒါက ပဉ္စမသခင်မလေးပါပဲ၊ ဘာလို့ ငါ မမှတ်မိရမှာလဲ။
“သခင်မလေး သခင်မလေး ဒီအစေခံကို မမှတ်မိတော့ပါဘူးလား၊ ဒီအစေခံက ဟုန်လျန်ပါ”
ဟုန်လျန်က ယဲ့ကျန်း၏အဝတ်ကို ဖမ်းဆွဲလျက် ပြောသည်။
“သခင်မလေး အသက်ရှင်နေသေးတာပဲ၊ အံ့ဩဖို့ကောင်းလိုက်တာ”
ယဲ့ကျန်းက အသက်ပြင်းပြင်းရှူကာ အဝေးရှိ အစေခံကို တစ်ချက်ကြည့်သည်။ ထို့နောက် အသံတိုးတိုးဖြင့် မေး၏။
“နင်က ဒီမှာ ဘာလာလုပ်နေတာလဲ”
သူမက ဟုန်လျန်ကို မယုံကြည်နိုင်ပေ။ ဟုန်ရန်ဟူသော အစေခံက ငယ်စဉ်ကတည်းက သူမကို ခစားလာသူဖြစ်သည့်အပြင် သူမကို ဖိအားပေးကာ အဆိပ်ဝိုင်ကို သောက်စေခဲ့သူလည်း ဖြစ်၏။
ဘာလို့ ဒီမိန်းမက ဒီအရှေ့ကို ရောက်နေတာလဲ။
ထိုနေ့က မြင်ကွင်းကို တစ်ဖန် ပြန်အောက်မေ့လိုက်သည်။ ထိုအချိန်က ဟုန်လျန်သည် သူမနားတွင် မရှိခဲ့ပေ။ သူမ၏နန်းတော်အတွင်း မီးများစွဲလောင်နေခဲ့သည့် တိုင်အောင် သူမ၏အရိပ်ကိုပင် မမြင်ခဲ့ရပေ။
ဟုန်လျန် ဘယ်ကိုရောက်သွားတာလဲ။
ဟုန်လျန်က အော်ငိုကာ ပြောသည်။
“အဲဒီနေ့က ဟုန်ရန်က ဒီအစေခံကို အခန်းထဲမှာ ပိတ်ထားခဲ့တာပါ၊ ဒီအစေခံ နိုးလာတဲ့အချိန်မှာ နန်းတော်တစ်ခုလုံးက မီးထဲရောက်နေပါပြီ၊ ရှောင်ချီက ဒီအစေခံကိုကယ်ခဲ့ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ သခင်မလေး သခင်မလေးကတော့ … သခင်မလေး အဆင်ပြေနေသေးတာ တော်သေးတာပေါ့၊ ဒီအစေခံ ကြားထားတဲ့အတိုင်းဆိုရင် သခင်မလေး မီးထဲပါသွားပြီလို့ ထင်နေခဲ့တာပါ”
“ချင်တိုင်းပြည်ရဲ့ဝမ်ဖေးက သေပြီ”
ယဲ့ကျန်းက ထိုသို့ပြောသည်။ သို့သော် ရှောင်ချီက ဟုန်လျန်ကို ကယ်ပေးခဲ့ကြောင်း ကြားသောအခါ သူမ အံ့ဩမိသွားသည်။
ရှောင်ချီက သူမ ပျိုးထောင်ခဲ့သော ဝံပုလွေဖြူဖြစ်သည်။ အကောင်ပေါက်အရွယ်တွင် သူမထံ ရောက်လာခြင်းဖြစ်ပြီး သူမ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ယူဆောင်ပွေ့ချီခဲ့သည်။ အိမ်မွေးတိရိစ္ဆာန်တစ်ကောင်အဖြစ် သူမက သဘောထားခဲ့သည့်တိုင်အောင် မထင်ထားဘဲ ဟုန်လျန်ကို ကယ်ခဲ့သည်။
ဟုန်လျန်က ယဲ့ကျန်း၏စကားကို နားမလည်ပေ။
“သခင်မလေး သခင်မလေး ဘာလို့ …”
“ဒီနေရာက စကားပြောလို့မကောင်းဘူး နင်က ဘယ်နေရာမှာ နေတာလဲ”
ယဲ့ကျန်းက နူးညံ့စွာ မေးလိုက်သည်။ သူမ၏ ယခင်အစေခံက အသက်ရှင်လျက် ရှိနေအုံးမည်ဟု သူမသည်လည်း မထင်ထားမိပေ။ ယင်းက သူမကို အံ့ဩသွားစေသည်။ သူမက ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ လေ့ကျင့်ပေးခဲ့သော သည်အစေခံအပါအဝင် သစ္စာဖောက် ဟုန်ရန်ပင် လုလင်ကျစ်ထံ အသက်ခံရပြီဟု ထင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ မမျှော်လင့်ထားစွာပင် ဟုန်လျန်က အသက်ရှင်နေခဲ့သေး၏။ ဟုန်လျန်က ကျေးဇူးသိတတ်ပြီး သူမကို သစ္စာမဖောက်ခဲ့ပေ။
ဟုန်လျန်က ယဲ့ကျန်း၏ယုံကြည်မှုကို ပြန်လည်ရရှိသွားသည်။ ယဲ့ကျန်းကို စိုက်ကြည့်ပြီးနောက် သူမသည် သည်မိန်းကလေးက သူမ၏မိသားစုမှ မိန်းကလေးဖြစ်သော်လည်း သူမ ထင်ထားသည်နှင့် ကွာခြားသောဘဝတစ်ခုကို ပိုင်ဆိုင်ထားကြောင်း နားလည်လိုက်သည်။
“သခင်မလေး ဒီအစေခံက ချင်းယွီမှာ နေပါတယ်”
ချင်းယွီလမ်းကျဉ်း...
ယဲ့ကျန်း၏နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းများက ကော့တက်သွားကာ ပြုံးလိုက်သည်။
“ကောင်းပြီ၊ နင်သွားသင့်ပြီ၊ ငါက နင့်ကို လာရှာပါ့မယ်”
ဟုန်လျန်က လှည့်ထွက်သွားသော ယဲ့ကျန်းကို ကြည့်ရင်း မျက်နှာက တည်သွားသည်။
ပဉ္စမသခင်မလေးက အရင်နဲ့ ကွာခြားသွားသလိုပဲ၊ ဒါက သေချာပေါက် ပဉ္စမသခင်မလေးပါ၊ ဒါပေမဲ့ သခင်မလေး ယဲ့ကျန်း ဟုတ်ရဲ့လား၊ မဟုတ်ရင် ဘာလို့ ဒီလောက်အထိ တူနေတာလဲ။
ရှောင်ချီက သူမကို ကယ်ပြီးနောက် သူမသည် ဝမ်ဖေး၏နန်းဆောင်သို့ နောက်ရက်တွင် သွားခဲ့သည်။ သို့သော် မည်သူမျှ အသက်ရှင်လျက် မကျန်ရစ်ခဲ့ပေ။ သူတို့အားလုံး ပြောကြသည်မှာ ဝမ်ဖေးက မီးထဲတွင် သေသွားသည်ဟု ဆိုသည်။ သူမက အချိန်အတန်ကြာ ငိုကြွေးခဲ့ပြီး သူမ၏သခင်မလေးနှင့် ထိုက်တန်မှုမရှိဟု ခံစားခဲ့မိသည်။
ဟုန်လျန်က ရထားလုံးထဲဝင်သွားသော ယဲ့ကျန်းကို ကြည့်ပြီးနောက် သံသယများက နက်ရှိုင်းသွားသည်။
ယဲ့ကျန်းက ဟုန်လျန်ကို လှည့်မကြည့်ပေ။ အနားရှိ အစေခံကောင်လေးက သူမကို မေးမြန်းလာသောအခါ အခြားတစ်ယောက်က လမ်းမေးနေသည်ဟုသာ သူမက ဖြေလိုက်သည်။ ထို့နောက် ရထားလုံးထဲသို့ ဝင်သည်။ သူမ၏သေးသွယ်ဖြူဖျော့နေသော လက်ချောင်းများက မျက်လုံးကို အုပ်လိုက်ချိန်တွင် နာကျင်မှုများအားလုံးက ဖိအားအပြည့်ဖြင့် ဖယ်ရှားခံရပြီး ဖျော့တော့စွာ ပြုံးလိုက်သည်။
...
