ယဲ့ကျန်း
အပိုင်း ၁၄၆
လုလင်ကျစ်က နန်းတော်ထဲတွင် ရှိနေသောအချိန်တွင် ဝမ်ဖေးက နောက်ရက်တွင် လုယောင်ယောင်ကို နန်းတော်ထဲသို့ ဆင့်ခေါ်သည် ဆိုသော သတင်းကို ကြားလိုက်ရသဖြင့် မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ အနားတွင်ရှိသည့် ထျန်းကျန့်ကို ကြည့်သည်။
"မင်း နန်းတော်ထဲက အရင်ထွက်သွားလိုက်ပါ။ ငါက ငါ့ရဲ့ညီမဝမ်ဖေးကို မေးစရာရှိနေသေးတယ်"
ကိုယ်ရေးကိုယ်တာကိစ္စဖြစ်ကြောင်း သိထားသဖြင့် နားလည်မှုရှိသော ထျန်းကျန့်ကလည်း ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး အပိုစကား ဆက်မမေးတော့ချေ။ သို့ရာတွင် သူ၏သိလိုစိတ် ပြင်းပြသော သဘာဝအရ မိတ်ဆွေဖြစ်သူ၏ ဒဏ်ရာအကြောင်း ဆက်လက်မေးမြန်းနေခဲ့သည်။
"နေအုံး.. မင်း တကယ်ပဲ တပ်ဖွဲ့နဲ့ ထွက်ခွာချင်နေတာလား။ မင်းရဲ့ဒဏ်ရာက အပြည့်အဝ မသက်သာသေးဘူးလေ"
"ယောင်ယောင်က ငါ့ကို ဆေးပေးထားတယ်။ အခု အများကြီး သက်သာသွားပြီ"
လုလင်ကျစ်က သူပင် သတိမထားမိသော တက်ကြွနေသည့် ဂုဏ်ယူလိုဟန်လေသံမျိုးဖြင့် ပြောသည်။
"ယောင်ယောင်ရဲ့ဆေးလား.."
ထျန်းကျန့်က မနာလိုမှုအပြည့်ဖြင့် ဆက်ပြောလိုက်သည်။
"သူမက အကြီးဆုံးအစ်ကိုဖြစ်တဲ့မင်းကို သဘောမကျဘူး မဟုတ်လား"
လုလင်ကျစ်က သူ့အား စူးစိုက်ကြည့်လိုက်သည်။
"ငါက သူမရဲ့အကြီးဆုံးအစ်ကိုပဲ ငါက သူမကို နာကျင်စေလောက်တဲ့ စကားအနည်းငယ် ပြောခဲ့ဖူးတာတောင်မှ သူမလေးက အမြဲတမ်းတော့ ရန်ငြှိုးဘယ်ထားပါ့မလဲ"
ထိုစကားကို ကြားသောအခါ ထျန်းကျန်းက မျက်လုံးလှန်လိုက်သည်။ အလိုအလျောက်ပင် လုလင်ကျစ်၏ ကြွားဝါနေခြင်းကို လျစ်လျူရှုထားလိုက်တော့သည်။
ယောင်ယောင်က ဘယ်အချိန်ကများ သူ့ကို ချစ်ကြောင်း ပြခဲ့ဖူးလို့လဲ...။ ယောင်ယောင်သာ သူ့ကို ဆေးလာပေးမယ်ဆိုရင် ဘယ်လောက် ကောင်းလိုက်မလဲ သူ သိပ်ကို ပျော်ရွှင်မိမှာပဲ။
