အခန္း(၂၃၁)
ဘာမွ ခ်ိဳၿမိန္တာမဟုတ္လို႔ သိပ္ၿပီး လႊမ္းမိုး မေနနဲ႕။
Long Feiye ႏွင့္ Han Yunxi တို႔မွာ သူတို႔ျပဳလုပ္ခဲ့မိသည့္အရာအား သေဘာေပါက္သြားၿပီးေနာက္ ႏွစ္ဦးသား အေနခက္သြားၾကသည္။ Tang Li မွ ေမးခြန္းထုတ္လာခ်ိန္တြင္ ေလထုမွာ ပို၍ စိမ္းသက္သြားေတာ့သည္။ ေသခ်ာစြာပင္ ေအးစက္ေသာ Long Feiye မွာ ထိုကဲ့သို႔ ေမးခြန္းအား ေျဖၾကားမည္ မဟုတ္ေပ။ ထိုစဥ္ Han Yunxi မွာမူ မည္သည့္အရာမွ မၾကားသကဲ့သို႔ ေခါင္းငုံ႕ကာ အမူအရာကင္းမဲ့စြာျဖင့္ သူ၏ အဆိပ္အား ဖယ္ရွားေပးေနသည္။
Tang Li မွာ သူ၏ ေမးရိုးအား ပြတ္သပ္လိုက္ၿပီး သူတို႔အား စိုက္ၾကည့္ကာ သဲလြန္စတစ္ခုအား ရလိုက္ဟန္ တူသည္။ သူက ႏူးညံ့စြာ ရယ္ေမာလိုက္ၿပီး ဘာမွ မဆိုေတာ့ေပ။ ယခုအခ်ိန္တြင္ သူက ပါးစပ္ပိတ္လိုက္ၿပီဆိုေသာ္လည္း သူ၏ ေျပာခဲ့စကားလုံးမ်ားမွာ လွိုင္းထန္ကာ ရပ္တန့္၍ မရေတာ့ေပ။ Long Feiye ၏ စိတ္အေျခအေနမွာ မရွင္းလင္းေသာ္လည္း Han Yunxi ၏ ႏွလုံးသားမွာမူ ပရမ္းပတာ ျဖစ္ေနၿပီျဖစ္သည္။
သူက ဘာလို႔ သူမနဲ႕ စေနာက္ေနရမွာလဲ။ သူက ဘာမွ လုပ္စရာမရွိလို႔လား။ ပ်င္းေနလို႔လား။ ဒါမွမဟုတ္ ဒီေန႕ စိတ္ေကာင္းဝင္ေနလို႔လား။
တကယ္လို႔ အဲ့ဒီလိုဆိုရင္ေတာင္ ဒီလို ျပဳမူေနဖို႔ အေၾကာင္းအရင္း မရွိဘူး။ Han Yunxi ၏ မွတ္ဥာဏ္မ်ားထဲတြင္ Tianning ခ်င္ဝမ္၌ ေအးစက္မႈကလြဲ၍ အျခားမရွိေပ။ ဟာသႏွင့္ စေနာက္တတ္သည္အား ေမ့ထားလွ်င္ေတာင္ သူက မည္သို႔ ၿပဳံးရမယ္မွန္းပင္ မသိေခ်။ ဒါမွမဟုတ္ Long Feiye ရဲ႕ လူသိနည္းတဲ့ တစ္ဖက္ျခမ္းလား။ သူမက ဘယ္တုန္းကမွ သတိမျပဳခဲ့တာလား။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ Han Yunxi မွာ အေၾကာင္းအရင္းအား ရွာမေတြ႕နိုင္ေပ။ သူမက အေတြးမ်ားေနၿပီး သူ႕အား အပ္မ်ားႏွင့္ ကုသေနျခင္းမွ အာ႐ုံျပန့္သြားသည္။ ႐ုတ္တရက္ Long Feiye ၏ လက္ရွိ ဒဏ္ရာမွ လတ္ဆတ္ေသာ ေသြးမ်ား စီးက်လာေတာ့သည္။
“အာ…” ၎မွာ Long Feiye မွ မဟုတ္ပဲ Han Yunxi မွ အလန့္တၾကား ေအာ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ သူမက အပ္ကို အပ္စိုက္မွတ္မွားၿပီး စိုက္လိုက္မိတယ္။
“ေတာင္းပန္ပါတယ္.. အဲ့တာက အရမ္းနာမယ္ဆိုတာ ကြၽန္မသိတယ္…”
