အခန္း(၃၃၁)
သူက ရယ္ခဲ့တယ္။
Long Feiye တြင္ ေျဖရွင္းစရာမ်ားစြာ ရွိေနေသာေၾကာင့္ Han Yunxi မွာ တုံ႕ဆိုင္းမေနေတာ့ေပ။ သူမက Baili Mingxiang အား စကားအနည္းငယ္ မွာၾကားၿပီးေနာက္ ထြက္လာခဲ့သည္။ သို႔တိုင္ သူမက မသိသည္မွာ သူမက ဧည့္ခန္းမေဆာင္သို႔ ေရာက္သည္ႏွင့္ ထိုအမ်ိဳးသမီးမွာ သူမ၏ ေနာက္မွ လိုက္လာသည္ဆိုျခင္းပင္။ Baili Mingxiang မွာ အေဆာက္အအုံ၏ အျပင္ရွိ နံရံေနာက္တြင္ ပုန္းကာ ေစာင့္ေနသည္။ မၾကာခင္ အရွင့္သားႏွင့္ Han Yunxi မွာ ၿခံဝန္းထဲမွ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ထြက္လာေၾကာင္း ေတြ႕လိုက္ရသည္။ သူတို႔က ဂိတ္တံခါးသို႔ ေရာက္သည္ႏွင့္ အရွင့္သားမွာ Han Yunxi ၏ လက္အား ဆုတ္ကိုင္လိုက္သည္။
အရွင့္သားမွာ Han Yunxi အား လူတိုင္းႏွင့္ ကြဲျပားစြာ ဆက္ဆံမွန္း သူမက သိထားေသာ္လည္း ဤမွ်ေလာက္အထိဟုေတာ့ မထင္မွတ္ထားေပ။ သူက ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာျပဳလုပ္လာသကဲ့သို႔ သူမ၏ လက္အား အလြန္ သဘာဝက်စြာ ဆုတ္ကိုင္ထားသည္။
"အရွင့္သား ကြၽန္မရွင့္ကို ပထမဆုံးေတြ႕တဲ့အခ်ိန္က ဒီကမာၻေပၚမွာ ရွင္က ဘယ္သူ႕ကိုမွ ခ်စ္နိုင္လိမ့္မယ္ မဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ခဲ့တာ.." Baili Mingxiang မွာ ႏွလုံးသားတြင္ ခါးသီးေသာ နာက်င္မႈမ်ားျပည့္ေနကာ ေရ႐ြတ္လိုက္သည္။ သို႔တိုင္ သူမက ႏူးညံ့စြာ ၿပဳံးေနဆဲပင္။ သူမက ၿပီးခဲ့သည့္ ဆယ္ႏွစ္လုံး စဥ္းစားေနခဲ့ေသာ အမ်ိဳးသားမွာ ျမင္ကြင္းမွ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခ်ိန္အထိ ၿပဳံးေနဆဲပင္...
"Xiang'er ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဘာလို႔ နာက်င္ရေအာင္ လုပ္ေနတာလဲ။" Baili Mingxiang ၏ ေနာက္မွ မေပ်ာ္မ႐ႊင္ျဖစ္ေနေသာ စကားသံ ထြက္ေပၚလာသည္။
ထိတ္လန့္သြားသည့္ Baili Mingxiang မွာ လွည့္ၾကည့္လိုက္လွ်င္ အျခားသူမဟုတ္ပဲ အေဖျဖစ္သူ Baili Yuanlong အား ေတြ႕လိုက္ရသည္။ "အေဖ.. ကြၽန္မက အခုေလးတင္ ေရာက္လာတာ။ အရွင့္သားတို႔က ထြက္သြားၿပီလား။" သူမက မသိဟန္ ျပဳလိုက္သည္။
"မင္းက အေဖေရွ႕မွာေတာင္ ဟန္ေဆာင္ေနတုန္းလား။" Baili Yuanlong မွာ သူမအား ဆူပူလိုက္သည္။
"အေဖ.. အေဖ ဘာေျပာခ်င္တာလဲဆိုတာ Mianxiang နားမလည္ပါဘူး။" Baili Mingxiang မွာ မသိနားမလည္ဟန္ အမူအရာအား ေဖာ္ေဆာင္ထားသည္။
