အခန္း(၃၈၁)
Long Feiye ၏ နည္းလမ္းမ်ား။
ေအးစက္ေသာ အသံမွာ ပတ္ဝန္းက်င္ရွိ အပူခ်ိန္ရွိ ဒီဂရီအနည္းငယ္ က်ဆင္းသြားေစနိုင္သည္။ လူအုပ္မွာ အသံပိုင္ရွင္အား မျမင္ရစဥ္ကပင္ စတင္ကာ တုန္ရင္သြားၾကသည္။ သူတို႔က ကန့္လန့္ကာျဖင့္ ပိတ္ထားေသာ အဝအား ၾကည့္လိုက္ၾကသည္။
ျမင္းလွည္းသမားLin မွာ တုံ႕ျပန္လိုက္သည္။ “ကြၽန္ေတာ္က သူတို႔ကို အျပည့္အဝ ေဘးတြန္းမထုတ္လိုက္နိုင္ပါဘူး။ သခင္ႀကီးက ခြင့္လႊတ္ေပးပါ။”
“ဆက္လုပ္။" Long Feiye မွာ လွည္းထဲတြင္ ေခါင္းအား လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ေထာက္ကာ မ်က္လုံးမ်ားမွိတ္ထားရင္း ပ်င္းရိစြာ ေျပာလိုက္သည္။ သူက အျပင္တြင္ ျဖစ္ပ်က္ေနသမွ်အား အနည္းငယ္ပင္ ဂ႐ုစိုက္ဟန္ မတူေခ်။ Han Yunxi မွာလည္း ျမင္းလွည္းနံရံအား သက္ေတာင့္သက္သာျဖင့္ မွီထားကာ သူမ၏ အၾကည့္မ်ားမွာ Long Feiye ၏ ေအးစက္တိတ္ဆိတ္ေသာ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ နားခိုေနသည္။ သူမက ႏႈတ္ခမ္းမ်ားမွာလည္း ေကြးၫႊတ္ကာ ၿပဳံးေနသည္။ သူမက မွားယြင္စြာ ႏွစ္သက္မိျခင္း မဟုတ္ေၾကာင္း သတိျပဳမိသြားေတာ့သည္။ ဒီလိုမ်ိဳး တစ္စုံတစ္ေယာက္က အရမ္းကို… လႊမ္းမိုးနိုင္လြန္းတယ္။
ဆက္သြား!!!
ထိုစကားမ်ားေၾကာင့္ Nanguo Jun မွာ အထိတ္တလန့္ျဖင့္ ေျမျပင္မွ ခုန္ထလာကာ ငယ္႐ြယ္ေသာ ျမင္းလွည္းသမားမွာလည္း သူ၏ ေနာက္မွ သတိဝင္လာသည္။ သခင္ႏွင့္ အေစခံတို႔မွာ ဒုတိယအႀကိမ္ပင္ မေတြးနိုင္ပဲ လမ္းဖယ္လိုက္ၾကသည္။ အဆုံးတြင္ သူတို႔၌ အျခားျမင္းလွည္းအား အကာအကြယ္ျပဳလုပ္ရန္ မည္သည့္အရာမွ မရွိေပ။ အကယ္၍ သူတို႔က ထိုေနရာတြင္ ဆက္ေနလွ်င္ ျမင္းျဖဴမွာ အေသအခ်ာပင္ သူတို႔အား လႊင့္သြားေစလိမ့္မည္။ ထိုကဲ့သို႔ ျမင့္မားကာ သန္မာေသာ ျမင္းအား ျမင္ရသည္ကပင္ သူတို႔၏ ရင္ထဲ၌ ထိတ္လန့္ေစသည္။
Nanguo Jun ႏွင့္ သူတို႔ ျမင္းလွည္းသမားမွာ ဖယ္လိုက္သည္ႏွင့္ အဘိုးႀကီး Lin မွာ သူ၏ ျမင္းလွည္းအား ေရွ႕တိုးလိုက္သည္။ အျခားလွည္းတစ္စင္းမွ အစိတ္အပိုင္းမ်ား၏ က်ိဳးေၾကသံမ်ားမွာ ေလထဲတြင္ ပ်ံ့ႏွံ႕ေနသည္။ ျမင္းလွည္းထဲမွ လိုက္ပါလာသူမ်ားမွ မ်က္ႏွာမျပသကဲ့သို႔ အဘိုးႀကီး Lin မွာလည္း ေနာက္ျပန္လွည့္မၾကည့္ေခ်။ သူတို႔က ယခင္မွ အရွိန္အတိုင္း ေရွ႕ဆက္သြားေနသည္။ လူတိုင္းမွာ ျမင္ကြင္းအား မွင္သက္စြာ ၾကည့္ေနၾကသည္။ ဤသည္မွာ ပထမဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္ သူတို႔က ဤမွ်ေျပျပစ္တင့္တယ္ေသာ ပုံစံျဖင့္ အလြန္လႊမ္းမိုးနိုင္သည္အား ျမင္ရျခင္း ျဖစ္သည္။ ျမင္းလွည္းထဲက ဘယ္သူမ်ားလဲ။
