အခန္း(၂၈၂)
ဥာဏ္ေကာင္းေသာ အေသးေလး။
ဒုတိယတံခါးကလည္း အရမ္း အႏၲရယ္မ်ားတယ္။
Han Yunxi ၏ သတိေပးမႈအား ၾကားလွ်င္ အေဒၚ႐ူမွာ မထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ပဲ ေမးျမန္းလာျပန္သည္။ “ဘယ္လို အႏၲရယ္ေတြလဲ။ မင္းက ဘယ္လိုလုပ္ ျခစ္ရာေတာင္ မရပဲ ျပန္ထြက္လာနိုင္တာလဲ။"
အေဒၚ႐ူမွာ သံသယဝင္ေနေၾကာင္း Han Yunxi မွာ ေျပာနိုင္သည္။ Long Feiye မွလည္း သူမအား ေမးခြန္းထုတ္မည္ဟု ယူဆလိုက္ေသာ္လည္း သူက မီးထဲသို႔ ဓါတ္ဆီေလာင္းလာျခင္း မရွိပဲ တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ ပုံမွန္ဆို ဒီေကာင္က ဒီလို မဟုတ္ပါဘူး။ ေမးခြန္းေတြ အျပည့္ျဖစ္ေနတာကို!!!!
သို႔ေသာ္ သူမတြင္ အေတြးလြန္ေနရန္ အခ်ိန္မရွိသကဲ့သို႔ အေဒၚ႐ူအား မည္သည့္အရာကိုမွ ရွင္းျပရန္ စိတ္ကူးမရွိေပ။ ထို႔အစား သူမက စေနာက္ဟန္ျဖင့္သာ ေျပာလိုက္သည္။ “ကြၽန္မက ဘာလို႔ ရွင့္ကို ေျပာရမွာလဲ။"
“မင္း တကယ္ပဲ ကိုယ္ခံပညာ မတတ္ဘူးလား။" အေဒၚ႐ူမွာ ထပ္မံ ေမးျမန္းလိုက္သည္။
Han Yunxi မွာ အ႐ူးတစ္ေယာက္မဟုတ္ပဲ အေဒၚ႐ူမွာ သူမအား ၾကင္နာစြာ ရႈျမင္သူမဟုတ္ေၾကာင္း သိထားသည္။ သူတို႔က ဘုံရန္သူအား ရင္ဆိုင္ရခ်ိန္တြင္ ပူးေပါင္းခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္ကာ ႏွစ္ေယာက္ၾကားရွိ မေျပလည္မႈမ်ားအား ျမႇုပ္ႏွံလိုက္ျခင္း မဟုတ္ေပ။ လြန္ခဲ့သည့္ နာရီအနည္းငယ္ကပင္ သူမက အေဒၚ႐ူ၏ လက္နက္မ်ားေပၚတြင္ အသက္ဆုံးရႈံးရလုနီးပါး ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ သူမက ရန္ၿငိဳးထားတက္သူ မဟုတ္ေသာ္လည္း အသက္အား တန္ဖိုးထားသူ ျဖစ္သည္။
“ကြၽန္မက ကိုယ္ခံပညာတတ္တာ မတတ္တာ ရွင္နဲ႕ ဘာမွ မဆိုင္ဘူး မဟုတ္လား။" Han Yunxi မွာ သူမ၏ အျမင္အား ပြင့္လင္းစြာပင္ ေဖာ္ထုတ္လိုက္သည္။
သို႔ေသာ္ အေဒၚ႐ူမွာ Han Yunxi ၏ လက္ေကာက္ဝတ္အား ႐ုတ္တရက္ ဆြဲလိုက္သည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ Long Feiye မွာ အေဒၚ႐ူ၏ လက္အား ဖိကာ ေအးစက္စြာ ေျပာလိုက္သည္။ “သူမက မသိတာမို႔လို႔ အဲ့ဒီအစား လမ္းမွန္ကိုပဲ ရွာရေအာင္။"
သို႔တိုင္ အေဒၚ႐ူမွာ Han Yunxi ၏ ေသြးခုန္ႏႈန္းအား ထိမိသြားၿပီ ျဖစ္သည္။ သူမက ထိုေသြးခုန္ႏႈန္းျဖင့္ပင္ ကိုယ္ခံပညာ သင္ၾကားရန္ အုတ္ျမစ္ေကာင္း ရွိထားေၾကာင္း ေျပာနိုင္သည္။ သို႔တိုင္ သူမက ထပ္မံ၍ မခံစားနိုင္ခင္ Long Feiye မွာ သူမ၏ လက္အား ေဘးသို႔ တြန္းဖယ္လိုက္ေတာ့သည္။
