အခန္း(၃၁၃)
ေလးစားဖြယ္။ တီးခတ္စရာမလိုပဲ အနိုင္ရျခင္း။
Han Yunxi မွာ မယ္ေတာ္ႀကီး၏ အံ့ၾသကာ မ်က္ရည္က်မတတ္ျဖစ္ေနသည္အား ျမင္ရသည္မွာ အလြန္ေက်နပ္ေနသည္။ မူလတြင္ ေဆးယပ္ေတာင္အား ထုတ္ျပရန္ မလိုအပ္ေလာက္ ဟုထင္မွတ္ထားေသာ္လည္း အဆုံးတြင္ ၎မွာ အသုံးဝင္လာဆဲ ျဖစ္သည္။ သူမက ထိုင္ခုံအား မွီရန္ ပ်င္းရိစြာ မတ္လိုက္သည္။ သူမ၏ လက္ထဲရွိ ေဆးယပ္ေတာင္မွာ ႂကြ႐ြစြာ လႈပ္ရွားေနကာ တစ္ဖက္စီတြင္ ထိုးထားေသာ ေဆးပင္မ်ားအား လွစ္ဟာျပေနသည္။ မယ္ေတာ္ႀကီး၏ မ်က္လုံးမ်ားမွာ သူမက မွားယြင္းစြာ ျမင္မိသည္အား စိုးရိမ္ေနသည့္အလား Han Yunxi ၏ လႈပ္ရွားမႈတိုင္းအား ၾကည့္ရႈေနသည္။ တစ္ခ်က္အၾကည့္လႊဲလိုက္လွ်င္ပင္ ေဆးယပ္ေတာင္မွာ ေပ်ာက္သြားမည့္အတိုင္းပင္။
မယ္ေတာ္ႀကီးမွာ လက္ေဆာင္မ်ား လက္ခံရသည္အား ႏွစ္သက္ေသာ္လည္း ၎မွာ ဧည့္သည္မ်ားထံမွ ေလးစားမႈႏွင့္ မထင္မွတ္ထားေသာ အံ့အားသင့္စရာမ်ားအား ႏွစ္ၿခိဳက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုသည္ႏွင့္ ယွဥ္လိုက္လွ်င္ သူမက Han Yunxi ၏ ယပ္ေတာင္အား အျပင္းအထန္ လိုအပ္ေနသည္။ Chu Qingge မွာ ေနရာတြင္ ရပ္ေနဆဲျဖစ္ၿပီး မယ္ေတာ္ႀကီးမွ စကားေျပာလာမည္အား ေစာင့္ဆိုင္းေနသည္။ စကားအလယ္တြင္ ရပ္တန့္ေနၿပီးေနာက္ ထိုအမ်ိဳးသမီးႀကီးမွာ သူမအား အျပည့္အဝပင္ လ်စ္လ်ဴရႈထားသည္။ မယ္ေတာ္ႀကီးမွာ အဘယ္ေၾကာင့္ မွင္သက္ေနမွန္း သူမက မသိေပ။
Han Yunxi ႏွင့္ Long Feiye မွာ ေမြးေန႕စားပြဲတြင္ အခက္အခဲမ်ား လုံေလာက္စြာ ဖန္တီးေပးၿပီး ျဖစ္သျဖင့္ မယ္ေတာ္ႀကီးမွာ သူတို႔အား ခက္ထန္စြာ ဆက္ဆံသင့္သည္။ အကယ္၍ သူမက Long Feiye အား အနိုင္မယူနိုင္လွ်င္ မည္ကဲ့သို႔ Han Yunxi အား လႊတ္ေပးနိုင္မည္နည္း။ မယ္ေတာ္ႀကီးက ဘာလို႔ အခြင့္အေရး မယူေသးတာလဲ။
"ေလးစားရတဲ့မယ္ေတာ္ႀကီး ခ်င္ဝမ္ေဖးက အနိုင္က်င့္ေနတာပဲ။ မယ္ေတာ္ႀကီးက ကြၽန္မရဲ႕ ကိစၥကို ဆုံးျဖတ္ၿပီး ေထာက္ပံ့ေပးရပါမယ္။" Chu Qingge ၏ စကားမွာ ပို၍ပင္ ေျဗာင္က်လာသည္။
"အိုက္ယား.. မိန္းကေလးခ်ဴ လူတိုင္းက ၾကည့္ေနၾကတယ္။ ငါက မင္းကို ဘယ္တုန္းကမ်ား အနိုင္က်င့္ေနလို႔လဲ။ ငါက ဘယ္တုန္းကမ်ား တစ္ခုခုကို သေဘာတူခဲ့လို႔လဲ။" Han Yunxi ၏ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္မေနေသာ စိတ္အေျခအေနမွာ ထိုမိန္းကေလးအား ေသမေလာက္ ေဒါသထြက္ေစသည္။
