အခန္း(၃၈၄)
မင္းဟန္ေဆာင္လို႔ ၿပီးၿပီလား။
လူထု၏ အျမင္မွာ အမွန္ပင္ ေျပာင္းလဲသြားနိုင္သည္။
လက္ပါးေစေကာင္ေလး၏ စကားမ်ား ေက်းဇူးေၾကာင့္ ၂၀,၀၀၀ ထက္ပိုေသာဒုကၡသည္မ်ားမွာ စတင္ကာ မၿငိမ္မသက္ ျဖစ္လာၾကသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ လူအုပ္၏ ေနရာအမ်ိဳးမ်ိဳးမွ ေအာ္သံမ်ား ထြက္ေပၚလာသည္။
“အရာရွိNanguo က စပါးေတြကို အလြဲသုံးစား လုပ္ထားတာမဟုတ္ဘူး။ မဟုတ္ရင္ သူက စပါးအမ်ားႀကီးကို ဘယ္က ရလာမွာလဲ။"
“အရွင့္သားခ်င္ဝမ္ အရာရွိ Nanguo ကို သက္ညွာေပးပါ။ သူ႕ရဲ႕ ႏွလုံးသားက လူထုအတြက္ နစ္ျမႇုပ္ထားတာပါ။ သူက အေမအိုႀကီးဆီက စပါးကိုေတာင္ ထုတ္ယူလာပါတယ္။”
“အဲ့တာ မွန္ပါတယ္။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး အရွင့္သားခ်င္ဝမ္က အရာရွိ Nanguo ကို သက္ညွာေပးပါ။”
“လူတိုင္း… အရွင့္သားခ်င္ဝမ္ကို အသနားခံရေအာင္ပါ။"
ျဖည္းညင္းစြာျဖင့္ Nanguo Mingde အား မ်က္ႏွာသာေပးေသာ အသနားခံသည့္ အသံမ်ားမွာ က်ယ္ေလာင္သထက္ က်ယ္လာကာ တြန္းအားေပးသကဲ့သို႔ျဖစ္လာသည္။ သူ႕အတြက္ မေတာင္းပန္လိုပဲ တိတ္ဆိတ္ေနသူမ်ားပင္ လူအုပ္၏ ဆြဲယူမႈအား ခံလိုက္ရေတာ့သည္။ မၾကာခင္ပင္ လူအုပ္၏ အစိတ္အပိုင္း တစ္ခုေလာက္မွ ဒူးေထာက္ကာ Long Feiye အား ေတာင္းပန္လာၾကသည္။ မူလတြင္ Long Feiye မွာ ဒုကၡသည္မ်ား ကိုယ္စား စပါးေတာင္းဆိုေပးေနသူ ျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုတြင္ ဒုကၡသည္မ်ားမွာ Nanguo Mingde အတြက္ ေတာင္းပန္ေနၾကသူမ်ား အျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲသြားသည္။ ၎ကိစၥအားလုံးမွာ Nanguo Mingde ၏ စြမ္းေဆာင္ရည္ေၾကာင့္ဟု ဆိုနိုင္သည္။
ဘယ္လို စြမ္းရည္ရွိတာလဲ။
Long Feiye မွာ ၾကည့္ရႈေလ့လာေနၿပီး ေခါင္းငုံ႕ကာ ေျခရင္းတြင္ ဒူးေထာက္ေနေသာ Nanguo Mingde အား ငုံ႕ၾကည့္လိုက္သည္။ သူ၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားမွာလည္း အထင္အျမင္ေသးစြာ ေကြးၫႊတ္သြားေတာ့သည္။ ထိုကဲ့သို႔ နည္းလမ္းမ်ိဳးမွာ သူ၏ မ်က္လုံးထဲသို႔ မည္ကဲ့သို႔ ဝင္နိုင္မည္လဲ။ သဘာဝက်စြာပင္ Nanguo Mingde မွာ ေခါင္းေမာ့ကာ Long Feiye အား ရင္ဆိုင္ရန္ သတၱိမရွိေပ။ သူက ေခါင္းငုံ႕ရင္း မ်က္လုံးမ်ားမွာ တြက္ခ်က္ေနသည္။ သူက လူအုပ္အား လ်င္ျမန္စြာ ၾကည့္လိုက္ၿပီးေနာက္ လက္ေျမာက္ကာ ေအာ္လိုက္သည္။ “လူတိုင္း တိတ္တိတ္ေလးေနၿပီး က်ဳပ္ေျပာတာကို နားေထာင္ပါ။"
