အခန္း(၃၃၇)
ေႁမြနဂါးသစ္သီးရဲ႕ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ထြက္ေပၚလာမႈ။
အေသးေလးမွာ ေမေမယြင္ရွီးအား ထပ္မံ၍ မေႏွာင့္ယွက္ဝံ့ေတာ့ေပ။ သူက ေနရာတြင္ တိတ္ဆိတ္စြာ ထိုင္ေနကာ သူမက အပ္စိုက္ေနသည္အား ၾကည့္ေနသည္။ အခ်ိန္ အလြန့္ အလြန္ၾကာၿပီး ေနာက္ဆုံးတြင္ ေမေမယြင္ရွီးမွာ အပ္စိုက္ကုသျခင္း ၿပီးဆုံးသြားေသာ္လည္း လူႀကီးမင္းမွာ သတိမရလာေသးေပ။ အေသးေလးမွာ မ်က္ႏွာမွ မ်က္ရည္မ်ားအား လက္ဖဝါးျဖင့္ သုတ္ကာ ကုတင္ေပၚမွ ခုန္ဆင္းသြားၿပီး မီးခိုးတန္းကဲ့သို႔ ေပ်ာက္သြားေတာ့သည္။
မၾကာခင္ သူက ေဆးဝါးပစၥည္း မ်ိဳးစုံျဖင့္ ျပန္ေရာက္လာၿပီး လူႀကီးမင္း၏ ေဘးတြင္ ခ်လိဳက္သည္။ Han Yunxi မွာ ကုတင္ေဘးတြင္ အနားယူေနၿပီး ၎မွာ သူမအား အံ့အားသင့္သြားေစသည္။ အေသးေလးမွာ အဖိုးတန္ေဆးပစၥည္းမ်ား သိမ္းဆည္းသည္အား ျမင္လွ်င္ အံ့အားသင့္ေနေတာ့သည္။ ထို႔အျပင္ ၎တို႔မွ တစ္ခုမွာ ေႁမြနဂါးသစ္သီး ျဖစ္ေနသည္။ ၎မွာ ဆြံ႕အအဘြား၏ အဆိပ္ေျဖေဆးအတြက္ အဓိကက်ေသာ ပါဝင္ပစၥည္းတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ထိုအသီးမွ ႀကီးထြားရန္ လိုအပ္ေသာ အေျခအေနမွာ တိမ္တိုက္ကုန္းေျမႀကီးတြင္ နမူနာ အမ်ားဆုံး သုံးေနရာေလာက္သာရွိနိုင္သည္။ အေသးေလး၏ လက္ထဲတြင္ တစ္ခုရွိေနမည္ဟု မထင္မွတ္ထားေပ။ အံ့အားသင့္သြားေသာ္လည္း ၎မွာ က်ိဳးေၾကာင္းသင့္ေလ်ာ္ေၾကာင္း Han Yunxi မွာ ခံစားလိုက္ရသည္။ အေသးေလးမွာ မေရမတြက္နိုင္ေအာင္ ႏွစ္မ်ားစြာ ေနထိုင္ခဲ့ၿပီး သူက အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာပင္ ေႁမြနဂါးသစ္သီးအား သိမ္းဆည္းထားျခင္း ျဖစ္နိုင္သည္။
ပင္ပန္းေနေသာ Han Yunxi မွာ ေႁမြနဂါးသစ္သီးအား ေကာက္ယူလိုက္လွ်င္ အေသးေလးမွာ ေနာက္ေျခေထာက္ေပၚတြင္ ရပ္လိုက္ၿပီး သူမအား မ်က္လုံးမ်ား ဝိုင္းကာ ၾကည့္လိုက္သည္။
“အေသးေလး မင္းရဲ႕ ပစၥည္းပုံႀကီးက Gu Beiyue ကို မကယ္နိုင္ဘူး။ ငါတို႔က အဲ့တာေတြကို သူ႕ခႏၶာကိုယ္ကို အားျဖည့္ဖို႔ပဲ သုံးနိုင္မယ္။ နားလည္လား။ ဒီေႁမြနဂါးသစ္သီးက သူ႕ကို အားျဖည့္ မေပးနိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ တျခားတစ္ေယာက္ကို ကယ္နိုင္တယ္။ ငါက အခုသိမ္းထားမယ္။" Han Yunxi မွာ ညင္သာစြာ ရွင္းျပလိုက္သည္။ သူမ၏ အသံမွာ ၿပီးခဲ့သည့္ ေဒါသသံမွ လုံးဝကြဲျပားေနသည္။ သူမက အပ္စိုက္ေနခ်ိန္တြင္ ေႏွာင့္ယွက္သည့္ လူမ်ားအား သေဘာမက်ေသာေၾကာင့္ စိတ္မရွည္ျဖစ္သြားျခင္း ျဖစ္သည္။
