အခန္း(၂၃၇)
ေျဖေဆး။
ရွင္လုပ္လို႔မရဘူး။
Han Yunxi ၏ တားဆီးမႈမွာ က်ယ္ေလာင္လြန္းလွသျဖင့္ အပ္က်သံပင္ ၾကားနိုင္ေလာက္သည္အထိ တိတ္ဆိတ္သြားေတာ့သည္။ ထိုကဲ့သို႔ ႏူးညံ့ေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္မွာ ဤကဲ့သို႔ သတၱိ ရွိမည္ဟု မည္သူမွ မထင္ထားေပ။
“Han Yunxi နင္က သတၱိရွိေနတယ္ေပါ့။ နင္က ဘယ္သူ႕ကို စကားေျပာေနတာလဲဆိုတာ သိရဲ႕လား။" သခင္မ Lianxin မွာ ပထမဆုံးသတိဝင္လာၿပီး ေဒါသတႀကီးေျပာလိုက္သည္။
တတိယအႀကီးအမႉးမွာ မည္မွ်ပင္ ထိန္းသိမ္းနိုင္စြမ္းေကာင္းမြန္သူျဖစ္ေစ ဤကဲ့သို႔ ရန္စမႈအား သည္းမခံနိုင္ေပ။ ေဆးပညာသင္တန္းေက်ာင္း ေက်ာင္းအုပ္သာ သူ႕အား ထိုကဲ့သို႔ ေလသံမ်ိဳးျဖင့္ ေျပာဝံ့ေလသည္။ ဒီHan Yunxi က တကယ္ကို ခြင့္လႊတ္လို႔ မရဘူး။
“ခ်င္ဝမ္ေဖး ဒီအဘိုးႀကီးက ခ်င္ဝမ္ကို မ်က္ႏွာေပးတဲ့ အေနနဲ႕ မင္းနဲ႕ အျငင္းအခုန္ မလုပ္တာ.. မင္းက တစ္လက္မ ရၿပီးရင္ တစ္ကိုက္ေလာက္ လိုခ်င္မလာနဲ႕။"
ဆိုေတာ့ Long Feiye အတြက္လည္း ဘိုးေဘးေကာင္စီက မ်က္ႏွာသာေပးရတယ္ေပါ့။ ေသခ်ာစြာပင္ ယခုအခ်ိန္၌ Han Yunxi မွာ ထိုအရာအား အနည္းငယ္ပင္ အာ႐ုံမရွိေပ။ သူမ၏ အဓိကရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ လူနာႏွင့္ ေတြ႕ကာ ျမန္နိုင္သမွ် ျမန္ျမန္ ကယ္ရန္ျဖစ္သည္။ တကယ္လို႔ ေျခလွမ္း ၁၀,၀၀၀ ေလာက္ျပန္ဆုတ္ၿပီး လူကယ္ဖို႔ ေဘးဖယ္ထားရင္ေအာင္ သူမရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာနဲ႕ စကားေျပာဆိုပိုင္ခြင့္အတြက္ လုပ္ေဆာင္ရဦးမွာပဲ။ ဒီကမာၻေပၚမွာ မင္းက ဘယ္ကိုပဲ သြားသည္ျဖစ္ေစ မင္းရဲ႕ စကား၊ အေတြး နဲ႕ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို မွတ္သားထားေစၿပီး လက္ခံေစခ်င္ရင္ က်ယ္က်ယ္ေျပာဆိုတာထက္ အျပဳအမူကိုပဲ အသုံးခ်နိဳင္မယ္။ သူတို႔ကို စကားေျပာ႐ုံနဲ႕ နားခ်နိဳင္မွာ မဟုတ္ဘူး။
Han Yunxi မွာ ေမးေစ့အား ျမႇင့္လိုက္ကာ တတိယအႀကီးအမႉးအား ေအးစက္စြာ ၾကည့္လိုက္သည္။ “ တတိယအႀကီးအမႉး ရွင္က Tianning အိမ္ေရွ႕စံရဲ႕ လက္ေကာက္ဝတ္အရိုးကို စမ္းသပ္ရမွာ ေၾကာက္ေနတာလား။ ရွင္က တကယ္ပဲ မွားသြားမွာ ေၾကာက္ေနတာလား။"
